همه چی خوبه ...

سلام نفسای مامانی ...

خدااااااااا رو صد هزار مرتبه شکر که همه چی خوبه ، دیروزم تکوناتونو زیاد حس نکردم ، ولی همین که مطمئن شدیم شماها سالمید خدا رو شکر کردیم ...

دیشب رفتیم خونه ی دوست بابایی و از اونجا رفتیم خونه ی عموی من که البته بهش میگیم عمو ! از همین الان خیـــــــلی شماها رو دوس دارن همشون ، وقتی اومدین همشونو میبینین فداتون شم ...

امروز صبح رفته بودیم پیش دکتر ، بازم صدای قلب کوچولوتونو واسمون گذاشت و من و بابایی کلی ذوق کردیم . بعد آزمایش و یه سری دارو و آمپول تکمیل ریه نوشت . آمپول رو واسه این نوشت که تو خونه باشه که اگه یهو اورژانسی شد سریع بابایی واسم بزنه ، فقط واسه احتیاط ...

واسه بیمارستان هم که همش نگران بودیم ، خانم دکتر لطف کردن با یه بیمارستان که هم به ما نزدیکه و هم اینکه دستگاه های nicu خوبی داره قرارداد بستن و دیگه خیالمون راحت شد . گفتن که تا 28 هفته که صد در صد باید بمونن بچه ها و بعد از اون دیگه خیـــــــــــــلی مراقب باش و همش استراحت مطلق داشته باش تا به سلامتی تا 32 هفتگی بمونن . خلاصه اینکه تاریخ دقیقی نگفتن ، قرار شد هر وقت که شما دلتون خواست بیاید . واسه همین بیمارستانی انتخاب کرده بود که به ما نزدیک باشه که اگه یهو اورژانسی شد زودی برسیم بیمارستان ...

بابایی هم تا حدودی خیالش راحت شد ، چون خیلی نگران بیمارستان بود ...

خیلی وقتا خوابتونو می بینم ، خیلی بامزست !

این روزا دیگه خیلی خاصِ ، با بابایی لحظه شماری می کنیم که ببینیمتون . هر شب قبل از خواب هم زودتر میایم تو رختخواب و در مورد شماها صحبت می کنیم ...

خدایااااااااااااا ، بابت همه چیز ممنون ، بابت آقای همسریِ بی نظیرم ، به خاطر بابا و مامان فوق العادم ، به خاطر این سه تا فرشته ی پاکی که بهمون دادی ...